Inspiracje filmowe

Pierwszym filmem, który utkwił mi w głowie od strony plastycznej był „Henry i June” z przepiękną Umą Thurman ( te jej kiecki…) i z eteryczną Marią De Medeiros . Lata 20 i 30 to w ogóle epoka w której chciałabym żyć. Później były „Wielkie nadzieje” skąpane w soczystej zieleni, ileż jej tam było, każdy jej odcień. Nawet szarość właściwie była zielenią . Nowe milenium przyniosło Fridę i cała gamę kolorów turkus, róż, niebieski, żółty, czerwony, bez ograniczenia, odważnych niczym nie skrępowanych. Bliskość do kiczu(odpustowość), może i nawet już jest. Nie ma to żadnego znaczenia. Ściany, dywany, zasłony wszystko skąpane w barwie a do tego proste wiejskie meble. Uwielbiam to bogactwo koloru, jak się na to patrzy to człowiek od razu się uśmiecha. Nie o tym jednak chciałam dziś napisać. Kilka dni temu z pewnym opóźnieniem obejrzałam film Mamma Mia, który u nas w zasadzie przeszedł bez echa, za to w Stanach bił rekordy oglądalności. Film podobał mi się bardzo ale to bardzo i jeszcze raz powtórzę bardzo, tylko nie dlatego że miał fabułę dobrą czy był jakoś specjalnie fajnie zrobiony, to co było w nim zachwycające to scenografia, która przeniosła nas na jedną z wysp Greckich. O raju to lóżko po którym skacze Meryl Streep a te chodniki, a obrusy i prześcieradła suszące się na sznurach. Widział to ktoś? Powaliło mnie to zupełnie. O Okiennicach nawet nie wspomnę, to nic że odpadały ale za to jaki kolor miały. No to co……….